“سکیپیو با دیدن شهر که متاسفانه در دل شعله ها می سوخت…گریست و مدت ها همان جا ایستاد و به تغییر ناگریزی که در انتظار شهر ها، ملت ها و دودمان ها بود، اندیشید… .او با خود گفت، این همان تقدیر تروآ است… و نیز امپراتوری قدرتمند آشوریان … ایرانیان و مقدونیان، که تا همین اواخر بسیار با شکوه بودند… . سپس به یکی از دوستان که نزدیک او بود رو کرد، دستش را گرفت و گفت:«صحنه شگفت انگیزی است، اما… از این در هراسم روزی کسی دیگر همین فرمان را درباره شهر من نیز صادر کند.»”

مقدمه ای که خواندید توصیفی است از حال سکیپیو امیلیانوس افریکانوس(Scipio Aemilianus Africanus) است که از سوی پولیبوس ، دوستش، نقل شده است.  به یاد دارید که در پایان فیلم ” The Last Samurai”  شخصیت سیمون گراهام چه  جمله بسیار زیبایی را گفت؟” Nations, like men, it is sometimes said, have their own destiny.”.  بله تمدن ها همانند انسان ها سرنوشت مخصوص خود را دارند. چه کسی فکر می کرد هخامنشیان با آن همه شکوه روزی تمدن شان به آتش کشیده شود و ثروت هایشان به تاراج رود یا رومی ها با آن همه قدرت و جلال روزی توسط قبایل بربر به نابودی کشیده شوند.